सद्गुरु श्रीअनिरुद्ध बापूंनी मानवाच्या जीवनातील 'आज' चे महत्त्व विविध उदाहरणांद्वारे स्पष्ट केले. आम्ही एकतर भूतकाळात रमत असतो किंवा भविष्याच्या चिंतेत गुरफटलेले असतो. ह्या गडबडीत वर्तमानकाळाकडे आमचे दुर्लक्ष होते. खरं तर माणसाच्या हातात फक्त वर्तमानकाळ असतो, 'आज' असतो.
सद्गुरु अनिरुद्ध बापूंनी एक सर्वसामान्य संसारी भक्त स्त्री जेव्हा दत्तावतारी सद्गुरु श्रीवासुदेवानंद सरस्वतींची भक्ती करू लागते, केवळ त्यांच्या चरणांचे ध्यान करत राहते, त्यांची कशी सेवा करता येईल त्याचेच चिंतन करत राहते व शेवटी भगवान दत्तात्रेयांचे दर्शन तिला कसे प्राप्त होते, त्यासंबंधीची कथा सांगितली.
सद्गुरु बापूजी ने अजामिल-पुत्र भक्त नारायण कथा से भगवान के नाम की महिमा जताई | कैसे भगवान से नफ़रत करनेवाले पिता के घर में जन्म होकर भी, उचित समय आनेपर नारायण ने एक अधिकारी व्यक्ति से मार्गदर्शन प्राप्त होने पर, भक्तिमार्ग पर कदम रखकर केवल नामसुमिरण से भक्ति में महारथ हासिल की।
अनिरुद्ध बापूंनी पितृवचनात, केवळ श्रवणभक्ती आणि श्रीगुरुंवरील ठाम विश्वासाच्या बळावर सामान्याचा असामान्य बनलेल्या, एकोणिसाव्या शतकातील श्रीगुरुंचा भक्त भानुदास व त्याच्या पत्नीची कथा सांगितली.
कृष्णभक्त 'जगन्नाथराव' की कथा - भगवत्प्राप्ति के लिए श्रवण-भजन-कीर्तन आदि कोई भी 'साधन' किया, तो भी 'साध्य' एक ही होता है - 'भगवान के चरण'! यही बात इस कथा से सुंदर रूप में अधोरेखांकित होती है।
जन्मापासूनच 'अपशकुनी' ठरवला गेलेल्या प्रसादला सतत उपेक्षेलाच तोंड द्यावे लागते. पण साईनाथांच्या कृपेने प्रसाद कसा उपेक्षेच्या गर्तेतून बाहेर पडतो व पुढे त्याला जीवनात उचित मार्ग मिळून त्याचा उत्कर्ष कसा होतो, हे सद्गुरु बापूंनी प्रवचनात सुंदरपणे सांगितले आहे.